Op verzoek van Pien en Isa
Luie lieveling
Wat moet het heerlijk zijn om er zo verschrikkelijk schattig uit te zien. Zo zacht en lief dat iedereen je wil aaien en helpen. Wat maakt het dan uit dat je onterecht een beertje wordt genoemd, en dat je lang niet zo lief bent als je eruitziet? Een koala is geen knuffelbeer. Maar dat hij wereldwijd zo bekendstaat, dat kan hij ons niet kwalijk nemen. Kijk nou naar dat grijze vachtje. Die veel te grote neus. Je moet van steen zijn om hem niet te willen aaien. Dit dier is alleen geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Heeft hij geen zin in geknuffel, dan haalt hij uit. Geef hem eens ongelijk: hij ís geen knuffelbeer.
Wat hij wel is? Een buideldier: moeder draagt haar kleintje (formaat dropje) maandenlang in een vakje onder haar buik. En net als een schubdier is een koala bepaald geen makkelijke eter. Hij kauwt op niets anders dan eucalyptusbladeren. Je weet wel, dat spul dat vaak in douchegel en keelsnoepjes zit. Hij eet er zoveel van dat hij zélf ruikt naar een flesje badolie. Die bladeren zijn moeilijk te verteren. Daar is al zijn energie voor nodig. Als hij niet eet, luiert hij dus.
Het is jammer dat een koala zo kieskeurig is. Want veel eucalyptusbossen worden gekapt voor landbouw, en er woeden ook vaak branden. Herinner je je nog de filmpjes van gigantische bosbranden in Australië in 2019? Daar legden miljarden dieren het loodje. Mensen over de hele wereld praatten over koddige koala’s met verschroeide haartjes en neuzen. Ze zamelden massaal geld in om zoveel mogelijk gewonde knuffeldiertjes te helpen.
Soms is het best handig als iedereen je ziet als snoezig knuffelbeertje. Die reputatie kan deze luie lieveling zomaar redden.
Waar leeft hij? In eucalyptusbossen in het zuidoosten en het oosten van Australië.
Hoeveel zijn er nog?
Een stuk minder dan vroeger. Toen struikelde je bijna over de koala’s, nu is het hard zoeken om er een te vinden. Achter zijn naam staat nu dus officieel ‘kwetsbaar’.
Doe mij maar een drol Een volwassen koala heeft een fris eucalyptusdieet. Maar haar baby houdt er minder smakelijke gewoontes op na. Na een tijdje melk drinken stapt die vrijwillig over op moeders poep. Smerig, maar dankzij zo'n drollendiner krijgt hij stofjes binnen die zorgen dat hij later niet ziek wordt van eucalyptusblaadjes.