Magisch waterwezen
Hij lijkt op een uit de kluiten gewassen kikkervisje, met nét zo’n gekke staart. Op zijn grote ronde hoofd prijkt een gigantische tooi. En hij lijkt wel te glimlachen. Toen ontdekkingsreizigers en onderzoekers dit wonderlijke wezen in de negentiende eeuw tegenkwamen, snapte niemand wat het was. Een larve (baby) van een salamander misschien? Mis! Het dier was helemaal geen baby meer. Het was een volwassen familielid van de molsalamander. Hij ademt met die pruik van kieuwen op zijn kop. Hij neemt zuurstof op met zijn zachte lijfje. En hij heeft ook nog longen. Het is dus een amfibie. Maar op het land is het geen held. Als je hem neerzet, zakt hij door zijn slappe pootjes, net als Bambi op het ijs.
In het wild zijn nog maar weinig axolotls te vinden. Er is precies één meer waar ze rondzwemmen, en dat is vervuild en deels leeggepompt. Hadden ze maar stevige pootjes. Dan konden ze hun boeltje pakken en verhuizen naar een betere plek.
Waarom die naam? Axolotl betekent ‘waterslaaf’ of ‘waterhond’ in het Nahuatl. Dat is de taal van de Azteken, een van de oorspronkelijke volken van Mexico.
Waar leeft hij? In het Xochimilco-meer ten zuiden van Mexico-Stad. Hoeveel zijn er nog? Hij is ernstig bedreigd. In het wild leven er nog minder dan 1200. Er zijn wel veel meer axolotls die leven als huisdier of in een laboratorium. Maar dat telt niet. Beestje met superkrachten Hij ziet er niet alleen uit als een wondertje, de axolotl ís ook heel wonderlijk. In het laboratorium ontdekten onderzoekers dat hij kan 'regenereren': als hij een deel van zijn staart of poot verliest, groeit het weer aan. Zie dat als mens maar eens voor elkaar te krijgen. In De Eenhoorn en andere fantastische dieren die ooit leefden lees je het uitgebreide verhaal van de axolotl